Verloren zeezicht (zaterdag 12 oktober)
Alexandrië is na Caïro, de grootste stad van Egypte. De bevolking telt momenteel 4,5 miljoen inwoners en dat aantal blijft stijgen. Ook het zeeniveau blijft stijgen. De overheid wil de zee op afstand houden door extra grond aan te voeren verhuurt de zeedijken aan privébedrijven om er winst uit te halen. Tot 2006 was het niet toegestaan om het uitzicht op zee vanaf de kustweg te blokkeren. Maar door nieuwe regels en een gebrek aan regelgeving tijdens de revolutie, ontstond het fenomeen van het bouwen van muren en hekken. En nieuwe gebouwen zijn veel hoger dan de vier bouwlagen die vroeger toegestaan waren.
Nomade Loula Burnus die zelf een tijd in Egypte woonde, gaat op zoek naar mensen die hun zeezicht na vele jaren verloren en die nu opkijken tegen een muur van beton.
Een reportage van Loula Burnus.
Kakungu (zaterdag 19 oktober)
Kakungu volgt het zeldzame masker dat na bijna 70 jaar terugkeert naar Congo. Koning Filip gaf het in 2022 aan president Tshisekedi. Ooit te zien in het AfricaMuseum in Tervuren, is het masker nu als bruikleen te bewonderen in het Musée Nationaal de la RDC. Dit zorgt voor opschudding bij het Suku-volk in Kwango, diep in het Congolese binnenland. Ze willen het masker terug om hun voorouders te eren.
Nomaden Job Van Nieuwenhove, Don Moussa Pandzou en Adriaan De Loore reizen door Congo. Een reis die onthult hoe het masker het koloniale verleden doet herleven en de identiteit en toekomst van de Suku beïnvloedt.
Een reportage van Job Van Nieuwenhove, Don Moussa Pandzou en Adriaan De Loore.
Moeders van het Verzet (Zaterdag 26 oktober)
De vrouwen van Las Amazonas de Yaxunah hebben zich losgemaakt uit de verstikkende greep van machismo in hun gemeenschap om hun passie voor softbal te volgen. Op blote voeten en gehuld in traditionele huipiles — hun typische kleurrijke inheemse kleding — spelen deze Mayavrouwen niet alleen op de dorre velden van hun dorp, maar ook in grootse stadions zoals het Chase Field in Phoenix. Nomaden Britt Valkenborghs en Eva Verbeeck maken kennis met de moeders van het verzet.
Dit verhaal is er een van contrasten tussen generaties. Enedina, die nooit mocht studeren en door haar man werd tegengehouden om te sporten, vertegenwoordigt een tijd waarin vrouwen nauwelijks keuzes hadden. Tegenover haar staan jonge vrouwen zoals Nayeli, die wél heeft kunnen studeren, en Citlali, die zelfs in de VS mag gaan softbal spelen. In amper een paar jaar tijd hebben deze vrouwen niet alleen hun eigen toekomst getransformeerd, maar ook die van hun kinderen en kleinkinderen.
Bij andere inheemse vrouwen in Mexico zijn ze uitgegroeid tot een symbool van veerkracht en verzet, terwijl ze de diepgewortelde ongelijkheid en onderdrukking die hun gemeenschap teistert, trotseren. Hun strijd op het veld weerspiegelt een grotere strijd om erkenning en vrijheid, waarbij economische en sociale ongelijkheid slechts olie op het vuur gooit. Dit verhaal gaat echter niet alleen over hun eigen gevecht, maar ook over hun vastberadenheid om de toekomst te veranderen voor alle inheemse vrouwen in Mexico, die dagelijks lijden onder de machismocultuur.
Een reportage van Britt Valkenborghs en Eva Verbeek.
De stem van God (Zaterdag 2 november)
Latino’s die in de VS voor Trump gaan stemmen: ze bestaan en ze zijn met veel meer dan je zou denken. Nomade Alex Cordova reist naar de Verenigde Staten in de aanloop naar de presidentsverkiezingen. Hij onderzoekt de rol van de kerk, politiek en identiteit in de context van de verkiezingen van 4 november.
Lenka Mendoza is een Peruaanse zonder verblijfsvergunning. Ze woont in de staat Virginia. Als activiste strijdt ze voor de rechten van de LGBTQ+-gemeenschap. Het recht op abortus botst met de conservatieve positie van haar evangelische kerk, waardoor ze in conflict komt met andere kerkleden die vaak de Republikeinse partij steunen omdat die de conservatieve waarden van hun kerk vertegenwoordigt.
Een reportage van Alex Cordova.
Onder het oog van de zwarte wouw (zaterdag 9 november)
Pakistan is niet zozeer een land met een leger, maar eerder een leger met een land. Net zoals de zwarte wouw, een machtige roofvogel, houdt de krijgsmacht de bevolking van Pakistan nauwlettend in de gaten.
Het land, een kernmacht met 260 miljoen inwoners, beleeft momenteel de donkerste dagen sinds zijn ontstaan. Terreurgroepen vieren hoogtij, de rijen bij voedselbedelingen worden steeds langer, en de klimaatcrisis laat zich elk jaar harder voelen. De militaire machthebbers lijken niet in staat of niet bereid om deze uitdagingen het hoofd te bieden.
Nomaden Willem De Maeseneer en Robbe Vandegehuchte reisden door het land om te onderzoeken hoe de Pakistanen omgaan met de constante dreiging die in de lucht hangt.
Een reportage van Willem De Maeseneer en Robbe Vandegehuchte
Tweestromenland (zaterdag 16 november)
Zes jaar geleden vertrokken Mustafa, Mohammed en Osamah alleen en als minderjarigen van Baghdad naar België. Elk om hun eigen redenen hoopten ze hier een nieuw leven te beginnen. Hun aanhoudende situatie waarin ze zonder papieren in Antwerpen verblijven zorgt alleen voor weinig hoop: ze hebben geen recht op onderwijs of werk. Bovendien bestaat er tijdens hun streven naar papieren geen kans om hun familie terug te zien.
Joran M.C. Simoens leerde de jongens kennen als jongerenwerker bij PSC Jongeren en raakte bevriend met hen. Hij besloot hun leven in Antwerpen te filmen en trok met de beelden richting Baghdad om aan hun families te tonen. De reportage die eruit voortvloeide onderzoekt de redenen en gevolgen van hun vertrek. Tegelijk toont het ook hoe de families net als Irak zelf verscheurd zijn door het verleden, maar er toch alles aan doen om een nieuwe toekomst op te bouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten